کد مطلب:113898 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:179

در نهج البلاغه برای اثبات مبانی اعتقادی از روش های گوناگونی استفاده شده و براهین و استدلال های متنوعی در آموزش عقائد اسلامی بكار گرفته شده است از قبیل:

استدلال های عقلی و فلسفی (روش تعقلی)

استدلال های علمی «گرچه نتیجه گیری ها باز هم به عقل مربوط می شود» (روش حسی)

استدلال های فطری

و در این رابطه روش هائی را نیز می شود مطرح نمود مانند:

روش عقلی (راه عقل)

روش حسی (راه حس)

روش فطری (راه دل)

روش مقایسه ای (حسی و عقلی)

روش علمی (حسی و عقلی)

پس از بررسی روش های آموزشی نهج البلاغه و ارزیابی نوع استدلالهای آن با این حقیقت آشنا می گردیم كه نهج البلاغه مانند قرآن كریم بیشتر از «روش حسی» یا «حسی عقلی» استفاده كرده است و با استفاده ی از روش های حسی توانسته است كه مباحث بلند

[صفحه 177]

عقیدتی را قابل درك و فهم عموم مردم و همه ی سطوح فكری موجود در جوامع اسلامی نماید.

گر چه با روش های دیگر آموزشی نیز به بحث و بررسی پرداخته و معارف بلند و بی مانند عرفان و فلسفه الهی را برای عقل ها و فكرها و قلب های توانمند و تشنه ی حقیقت مطرح فرموده است مانند خطبه اول و 83 و 91 و 192 و...

راستی چرا قرآن كریم و نهج البلاغه، از روش هی حسی و استدلال های «علمی، حسی» و «حسی عقلی» بیشترین استفاده را نمودند؟

صفحه 177.